Vroeger rende ze uit verveling rond door de tuinen van de buren. Dan klom ze over alle schuttingen van de buren heen, de tuin door, op naar de volgende horde. “Daarom snap ik precies hoe mijn personage Meis in Supernova zich voelt,” vertelt actrice Gaite Jansen. “Dat verlangen, dat herken ik heel erg. Die bepaalde fase in je puberteit waarin je denkt: ‘Er moet nu iets gebeuren want ik word knettergek!’”

Verveling is niet het enige waar hoofdpersonage Meis mee te maken krijgt in het haast experimentele en westernachtige drama Supernova. De nieuwe film van actrice en regisseur Tamar van den Dop schetst het beeld van een stilstaand gezin op een afgelegen plek—alle karakters wachten tot er een achtste keer een auto door de gevel van hun huis zal rammen. Intussen houdt Meis zich vooral bezig met het lezen van haar moeders bouquetromans en het nadenken over jongens/meisjes en seks. “De meeste regie-instructies van Tamar waren dan ook ‘Het moet iets geiler’”, lacht Gaite. “Het is maar goed dat ze een vrouw is. Als ze een man was geweest, dan was het wel een beetje vreemd geweest.”

De 22-jarige film- en toneelactrice moet nog afstuderen aan de Toneelacademie Maastricht. Onlangs reisde ze naar Berlijn, waar Supernova in wereldpremière ging op het grootste filmfestival ter wereld, Berlinale. “Hij werd daar heel goed ontvangen. De zaal was super groot, er konden duizend mensen in en het zat helemaal vol.” Dat in schril contrast met de opnamen van Supernova, die plaatsvonden in the middle of nowhere. “De andere acteurs kwamen daar soms ook, maar het was vaak alleen Tamar, de crew, ik en verder helemaal niks,” denkt Gaite terug. “Het was een bijzondere en intieme ervaring waardoor ik me volledig op de film kon storten. Door de intieme manier van filmen kreeg ik ook een goede band met Tamar.”

De regisseur, die ook haar moeder speelt in de film, is geen vreemde voor Gaite. “De eerste keer dat ik auditie deed voor Supernova was ik zestien, maar toen ging de film niet door vanwege de financiering. Ik merkte wel meteen de klik met Tamar, we hadden allebei snel door wat ze bedoelde met Meis. Het is volgens mij ook een groot verschil dat Tamar ook acteert (in onder andere Karakter, red.). Ze heeft minder woorden nodig om een andere acteur duidelijk te maken wat ze bedoelt.” Toen de film een paar jaar later alsnog op poten stond, deed Gaite opnieuw auditie. “Het is moeilijk om een experimentele film te maken die niet aan alle standaarden voldoet, en om iedereen in je te laten geloven. Dat heeft Tamar wel gedaan. Ze is gewoon een cowboy!”

Intussen werkt Gaite zich als opkomende household name de ene rol na de andere door, onder andere in 170 Hz, In Therapie en Hoe duur was de suiker, als vanouds de tuinen door rennende, de schuttingen over. Maar is er nooit een horde waar ze niet overheen komt? “Nou, het positieve aan bekender worden is dat je hardop hoort dat je werk wordt opgepikt en aanslaat, maar ik moet wel wennen aan mensen die het gevoel hebben dat ze automatisch hun mening kunnen of moeten geven. Dat is logisch, ik doe het zelf ook, maar om dat nu zelf te ervaren… Het weegt in ieder gevalniet op tegen de ervaring van het vertellen van verhalen. Acteren is niet het meest zekere vak, maar ik weet zeker dat ik dit wil doen.”

Of Gaite zichzelf ook een stoere cowboy vindt? “Misschien een klein beetje,” lacht ze. “Maar ik wil nog wel wat stoerder worden in de loop van mijn leven.”

Eerder gepubliceerd in GLAMCULT.